CIG, UXT e CCOO acusan a patronal de residencias de “torpedear” a negociación do convenio colectivo, caducado en 2019

Os principais sindicatos fan fronte común e avanzan mobilizacións para forzar aos representantes das empresas a “mover ficha”

SANTIAGO DE COMPOSTELA, 5 (EUROPA PRESS)

Os principais sindicatos galegos, CIG, UXT e CC.OO., conformaron unha fronte común para forzar a “mover ficha” á patronal das residencias de maiores privadas, á que acusan de “torpedear” a negociación para renovar o convenio colectivo, caducado a finais do ano 2019.

Este mércores, as centrais ofreceron unha rolda de prensa conxunta na sede de UXT en Santiago para visibilizar a súa alianza e avanzar o inicio dun calendario de mobilizacións que arrincarán o próximo 19 de maio cunha concentración ás portas da residencia DomusVi San Lázaro da capital galega.

Os representantes dos traballadores mostraron a súa preocupación pola ausencia de avances na negociación dun novo convenio colectivo para o sector, que, en Galicia, carece dun marco laboral actualizado desde finais de 2019, cando expirou un convenio “que viña de moi atrás e foi moi pouco adaptado ás condicións que deben rexer agora”.

Así, os sindicatos aseguran que a patronal puxo “trabas” en cada unha das reunións para a elaboración do novo convenio, a última delas celebrada o pasado martes. “En dúas horas avanzamos tres artigos”, sinalou a responsable da área de servizos da CIG, Transi Fernández, que incidiu en que esta actitude dos representantes das empresas mantívose desde a constitución da mesa de negociación.

O principal problema, segundo manifestaron os sindicatos, son os incrementos duns 100 euros nas táboas salariais para cada unha das distintas categorías que compoñen os cadros dos centros de maiores, algunhas das cales teñen soldos “por baixo do SMI”.

Segundo os datos ofrecidos polas centrais, os auxiliares de cociña ou persoal de limpeza cobran na actualidade, en virtude ao convenio caducado, 946 euros brutos mensuais, que se elevan a 1.031 euros para os gerocultores e auxiliares de enfermaría e a 1.263 euros para enfermeiras e enfermeiros.

“Claro que entendemos as queixas das empresas de que non hai persoal. Pero, como van querer ir traballar con estas condicións?”, preguntouse Javier Martínez (UXT), que puxo o acento en que as retribucións para os traballadores de residencias privadas, uns “300 ou 400 euros” por baixo dos seus compañeiros no sector público, “non son dignas” e explican a falta de persoal que denuncian as compañías do sector.

“Imos ter que recoñecer que cobrar 1.000 euros é un salario digno para o persoal cualificado ou que chegar aos 1.000 euros é unha caridade divina”, incidiu, após afear que os fondos de investimento que están detrás das compañías e das empresas, “incluso as de iniciativa social”, vexan “excesivo” que se expoñan incrementos de 100 euros.

Outra das “liñas vermellas” marcadas polos sindicatos é a vinculación ao crecemento da economía á actualización dos salarios ao IPC, ligada a que o PIB aumente no ano un 2%. “Os traballadores, que son considerados esenciais, non teñen por que estar suxeitos a índices empresariais”, aseverou Javier Martínez, que advertiu que esta cláusula se traduce unha “perda de capacidade adquisitiva” dos empregados.

Por parte de CC.OO, Iria Estévez, traballadora do sector, censurou que as “trabas e obstáculos” para renegociar as condicións laborais sexa “a resposta” á “etapa máis difícil” da carreira dos traballadores, que “arrastran unha sobrecarga laboral” que “non vén de hoxe”.

“Lonxe de agradecer e premiar aos traballadores polo seu esforzo, o único que fan é pór obstáculos a un convenio que recolle o que cremos que temos máis que merecido”, incidiu Estévez, que puxo o acento en que o obxectivo é avanzar cara a unha certa “homologación” das condicións laborais no sector público e no privado.